Wszystko o kalafiorze

Kalafior z rodziny kapustowatych jest obecnie rozpowszechniony prawie wszędzie, nie licząc regionów północnych. Wiele osób uwielbia i ceni kalafior za jego delikatny smak i użyteczność. Swoją nazwę zawdzięcza nie jasnemu kolorowi, ale temu, że kwiatostany przypominają delikatne beżowe kwiaty.

Historia kalafiora

Niewiele osób zna historię tego niesamowitego warzywa. Historia kalafiora rozpoczęła się w starożytnej Syrii, gdzie roślina zaczęła rosnąć, prawdopodobnie w wyniku selekcji kapusty. Europejczycy, najpierw Hiszpanie, potem Włosi i inni, z powodzeniem uprawiali warzywo jako roślinę ogrodową. Wyspa Cypr od dawna jest głównym dostawcą nasion kalafiora. Były bardzo drogie. Początkowo tylko szlachta i członkowie rodziny cesarskiej mogli sobie pozwolić na jedzenie tak wykwintnego warzywa. Dziś kalafior jest uwielbiany, z powodzeniem uprawiany i spożywany z przyjemnością na całej planecie. Mark Twain bardzo ją kochał, a nawet żartobliwie nazywał ją „kapustą z wyższym wykształceniem”.

Charakterystyka kalafiora

Kalafior składa się z dużego, gęstego kwiatostanu utworzonego przez małe, blisko rozmieszczone kwiatostany (główki kapusty). W przekroju każdy kwiatostan i cała główka kalafiora wygląda jak drzewo z grubym pniem i zarośniętą koroną. Tradycyjny kalafior ma jasne, białe główki kapusty, ale są odmiany z pomarańczowymi, a nawet fioletowymi kwiatostanami. Kalafior jest jędrny, chrupiący, o zapachu świeżej łodygi kapusty i przyjemnym smaku. Kalafior zawiera 30 kcal na 100 gramów produktu.

Skład i użyteczne właściwości kalafiora

Kalafior zawiera dużo niestrawnego gruboziarnistego błonnika pokarmowego, który przechodząc przez jelita, zbiera niepotrzebne toksyny, a następnie usuwając je w sposób naturalny. Kalafior to jedna z nielicznych roślin warzywnych, w której występuje wystarczająca ilość białka roślinnego, produkt zawiera również witaminy z grupy B, C, K, PP, a także makro- i mikroelementy: potas, selen, miedź i mangan, żelazo, fluor, fosfor. 100 gram surowego kalafiora zawiera dzienną wartość witaminy C. (70 mg). Produkt ma działanie żółciopędne, polecany jest przy przyjmowaniu antybiotyków. Unikalna substancja diindolylmethane działa jako profilaktyka raka prostaty poprzez niszczenie komórek rakowych. Tu można znaleźć niezwykle rzadką witaminę U która bierze aktywny udział w tworzeniu enzymów.

Gotowanie

Świeży kalafior otoczony jest zielonymi liśćmi, które powinny mieć „energiczny” wygląd bez oznak „leżenia”. Lepiej jest wybierać główki kapusty średniej wielkości, gęste, ciężkie, bez śladów wysuszenia. Najmniejsze oznaki pleśni, czarne kropki lub brązowe plamy powinny być powodem do odmowy zakupu produktu. Kalafior przechowywać należy nie dłużej niż tydzień w lodówce, w przegródce na warzywa lub w pojemniku próżniowym. Głównym wrogiem kapusty jest wilgoć, która stwarza idealne warunki do zachodzenia procesów gnilnych. Maksymalne korzyści znajdziemy w surowym kalafiorze, dobrze komponuje się z papryką i ziołami. Tradycyjny kalafior smażony w bułce tartej na maśle jest bardzo smaczny, ale kategorycznie niezdrowy. Możesz zminimalizować utratę kwasu askorbinowego, jeśli nie gotujesz kalafiora, ale blanszujesz przez kilka minut we wrzącej wodzie. Kalafior to zdrowa i smaczna przystawka, z niego robione są zupy, przygotowywane są gulasze, produkt jest solony i marynowany.

Kalafior w odchudzaniu

Kalafior ma tzw. Ujemną zawartość kalorii - aby go strawić organizm zużyje więcej kalorii, niż otrzymał. Niskokaloryczna zawartość przy znacznej objętości produktu sprawia, że kalafior jest ulubionym warzywem odchudzającym i utrzymującym prawidłową wagę.